سلام عزيزم

خانم راژنم و خيلي قشنگ بود و من را ياد برف انداخت که هيچ وقت در تهران نيامد . عالي بود واقا از ديشب تا الان دارم ميخونمش

بتى جون خيى قشنگ بود برفايى رو توى داستانت اوردى که قبلا لمسش کرده بودم يادش بخير مشکل اين دوتا دختر افغانى مشکل خيلى از دخترايران خودمونه خدا همه رو ببخشه و عنايت کنه زمستونمون مثل قبل باشه پراز برف

داستان جالبي بود .پولدار که باشي برف بهانه اي ميشه براي لباس خريدن به اسکي رفتن وتفريح کردن ولذت بردن از زندگي اما خدا نکند فقير باشي وبرف همبياد از بيکار شدن پدر گارگر بگير تا غم پاره بودن کفشهايت وچکه کردن سقف خانه ات اين است رنج ودرد .چرا بايد پول تعيين کند برف نعمت است يا عذاب خدا هيچکس درمانده نکنه.

سلام داستانت بسياردردمندوپرغصه بود متاسفانه الان هم هنوز کفشهاي خندان رادرمدرسه ها ديده مي‌شود همتي عزمي بزرگ مي‌خواهد براي دوختن اين کفشهاي خندان!!!!!!

سلام بتي جون واقعا زيبازمستان رو توصيف کرده بودي . خاطرات من دوباره زنده شد مرسي .واقعا قشنگ بود.ولي غمگين

اره زمان قديم واسه دهه شصت به قبل خانواده ها خيلي سخت گذراندن و بچه هاي دهه هفتاد و هشتاد توي رفاه کامل فکر نکنم اصلا متوجه بشن که اين داستان واقعي بوده .فکر کنم اين مال زمان اول خدمت خودتون بوده درست حدس زدم

مثل هميشه عالي بود ولي پراز درد ورنج که نميشه کتمانش کردوهنوزم بعد اين همه سال کم نيستن خانواده هاي که گريبان فقر ورنجند ورا ه دوري هم نيست درهمين نزديکي شهرمون که پايتخت ايرانه وچه برسد به شهرستان دور دست وده کورها.ولي آيا کسي هست که به دادشون برسه؟ايشااله فقر براي همشيه ريشه کن بشه.آمين